Umuttur benimkisi. Umuttur bende ölümsüz olan. Küçülen, yaşlanan ama ölmeyen. Çok çektiren, peşine düştürüp, süründüren umuttur bende. Sabırsızlığımla başa çıkandır umut. Nereden çıktı bu gereksizin umudun? der dediğin kulağımdan geçer gibi. Belki okursun diye umut ediyorum. Belki beğenirsin. Belki seversin yazıyı, ne malum belki beni de seversin. Belki arkana bakıp görürsün beni. Umut belkidir bende. Hep belki der kendimi avuturum. Sonunda üzülsem de tükenmez belkilerim.
İster misin üç beş sana da vereyim? Gırtlağıma kadar doldum çünkü onla. Mutlu ama tıka basa dolu. Hani çok çikolata yersin ama dahada yemek istersin doyarsın ama tadına doymazsın. Hani nefesiyle helyum çekip bir balon gibi sevincinden uçar giden. Hah işte bende onlardanım. Ben bir balon, bir çikolataseverim. Aslında gerçek anlamıyla ben senseverim. Seni içime çekip sonsuzluğa uçan, seni yeyip doymamak sana, ertesi mutluluğum ben.
Mavidir bende umut. Denizdir. Gökyüzüdür. Bir damlası bile hepsine bedel olan. Avcumla tutamadığım bile deniz diyebildiğimdir. Ciğerlerim bayram ederken gökyüzü diyebildiğim. Ah hepsi bayramlıklarını giydiğinde iki üç çukur kazsa ya umut yanaklarıma.
Bende umut sensindir. Seni beklemektir. Gelmeyeceğini bile bile 'Belki' demektir. Aynı gökyüzüne bakıp, aynı denizi koklamak, aynı suda buruşan ellerimdir. Belki senden bana armağandır. Musluğu açsam senden bana o kadar yol almış bir deniz okşar belki parmaklarımı. Belki şu bizim yıldızımızdır. O değil de senin sayende mi parlak bu yıldız? O ay yoksa sen güneş misin? O bir araç mıdır aramızda? Bana gözlerinin parıltısını böyle mi gönderiyorsun?
Heyecanlandım bak. Çıkagelirsin belki hemen şimdi. Kulağım kapıda. Daha da ileriyi duyuyorum sanki. Parke taşlarındaki topuk çığlıklarını. Bana gelişini. Belki gerçekten geliyorsundur. Belki tekrar bana dönüyorsundur. Ama sanmıyorum yani ben sen olsam gelmezdim. Benim mutluluğum için yapma bunu. Boşver sen kal orda. Mutlu kal. Benden uzakta ama benle kal.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder