ABLAMIN BEBEKLERİ

ABLAMIN BEBEKLERİ

Ablamın bebekleri ne kadarda güzeldi. O parlak saçları örülesi, son derece mükemmel vücudu güzel elbiseler dikilesiydi. Severdim ablamın bebeklerini. Ne kadar elimden bebekleri zorla çekip alsalar da severdim. Sapık falan değildim, kıyafetlerini değiştirmek için bebekleri soyardım herkes ayıp derdi ben ne olacak ki tavrımı takınıp dururdum. Güzel arabaları elime kelepçelemek isterlerdi. Sevmezdim arabaları zorla mı? Arkadaşlarım araba markalarını takır takır sayarken ben oje nasıl sürülür? hangi maskara daha iyidir? hangi ren hangi renge uyar? derdindeydim.

Dışlasalar da beni umrum da değildi demeyi isterdim fakat hiç unutmazdım karyolanın altına girip hüngür hüngür ağladığım zamanları. Onların çabaladığı kadar bende çabaladım kendimi değiştirmeye. Sonra bir silkelendim neden değişeceğim ki? sorusunu kendime çevirdim. Ben buyum erkeklerden de hoşlanabilirim, erkeklerin her sevdiği şey benim hoşuma gidecek diye bir şeyde yoktu, genellikle kızların sevdiğini severdim. En sevdiğim renk pembeydi hemde toz olanı. 

Ben sonradan değişmedim ki. Böyle doğdum böyle büyüdüm. İnsan sevdiği her şeye bir anlam yüklemez ki. En çok sevdiğin renk ne? sorusuna 'mavi' deyip neden o renk? olduğu sorulduğunda tıkanması insanın işte bu durumdur. Bazen sadece seversin neden olduğunu, niye böyle olduğunu, kim veya ne olduğunu umursamadan. 

Evet topum ben, ibneyim, gayim yahut nasıl bir kulp takarsan oyum. Ne fark eder ki bana adımı söylemen gibi bir şey olur bu, gene umrumda olmaz gene olmaz. Erkek adam örgü örmez, erkek adam feminen olmaz, erkek adam küfreder, erkek adam kendi dışındakileri ezer. Erkek bu mu? Erkeklik vurup kırmak mı? Eğer ki buysa inadına erkeğim. Bunları yapmdan erkek olunabildiğini göstermek için erkeğim. Bir kadının erkeğin hayatındaki yerini göstermek için erkeğim. Feminen tavırlarımla bu tabuyu yıkmak için yaşıyorum.

O değilde ablamın bebeklerine elbise dikmek ne hoştu. Annemin dikişinden artan kumaşlar birilerinin yeni modasını yaratırdı. Bir an önce kalksa da annem dikiş makinesinin önünden ben üç beş bir şey diksem ablamın bebeklerine. Yatak yapsam yastık, yorgan. Evini oluştursam koli kutularıyla. Boyunlarından tutup dillendirsem onları. Onlar yıksa hayattaki tüm tabuları. incecik bacakları ile nasıl yükler taşıyabildiklerini gösterseler tıpkı benim gibi.